«Μόνο με το ΚΚΕ σήμερα ο λαός μπορεί να βρει λύση, υπάρχει λύση στο δρόμο της συνολικής ανατροπής», τόνισε ο ΓΓ της ΚΕτου ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, σε συνέντευξή του στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ.
Ολόκληρη η συνέντευξη:
«Καλησπέρα, καλώς σας βρήκα εδώ στην ΕΡΤ και τους τηλεθεατές και εσάς προσωπικά μετά από αρκετά χρόνια, από το 2006, αν θυμάμαι καλά, στη Βηρυτό, ενώ ακόμη βομβαρδιζόταν από τους Ισραηλινούς και είχαμε έρθει αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με την Αλέκα Παπαρήγα…
Ήταν τον Αύγουστο του 2006. Από τότε πέρασαν τα χρόνια, έχουν αλλάξει και τα δεδομένα για τη χώρα μας. Καμία σχέση η Ελλάδα του 2006 με την Ελλάδα του 2015. Βρισκόμαστε κ. Κουτσούμπα σε προεκλογική περίοδο, να ξεκινήσω ρωτώντας σας ποιο είναι το στοίχημα για το ΚΚΕ σ’ αυτές τις εκλογές.
Τώρα με το ΚΚΕ. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Αυτό είναι και το προεκλογικό μας σύνθημα, το οποίο κατέληξε η Κεντρική Επιτροπή και θέτουμε στον ελληνικό λαό. Μόνο με το ΚΚΕ σήμερα ο ελληνικός λαός μπορεί να βρει λύση. Υπάρχει λύση στο δρόμο της συνολικής ανατροπής, γιατί χρειάζονται πάρα πολλές ανατροπές στη χώρα μας. Θα πρέπει σ’ αυτό το ζήτημα ο ελληνικός λαός να δώσει απάντηση. Να σταματήσει πλέον να αναθέτει από εκλογή σε εκλογή σε κάποιους εκπροσώπους, σε κάποιους φωστήρες, σε κάποιους σωτήρες, σε δήθεν νέα κόμματα, τα οποία αποδεικνύεται ότι έρχονται από πολύ παλιά και υλοποιούν αντεργατικές, αντιλαϊκές πολιτικές, που τις έχουμε γνωρίσει τις προηγούμενες δεκαετίες. Και βεβαίως να πει το μεγάλο "ναι" στην αλήθεια, στην πραγματική ελπίδα και όχι στην ψεύτικη ελπίδα και στις ψεύτικες προσδοκίες που του τάζουν άλλα κόμματα. Υπάρχει πείρα πλέον. Και θεωρούμε ότι σ’ αυτές τις εκλογές μπορεί ο ελληνικός λαός να αποκρυσταλλώσει μια πείρα που έχει δημιουργηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά κυρίως τα τελευταία 6 χρόνια της οικονομικής κρίσης με τις πολιτικές εξελίξεις. Ο λαός τα έχει δοκιμάσει πλέον όλα. Έχει δοκιμάσει μονοκομματικές κυβερνήσεις, αυτοδυναμίας, έχει δοκιμάσει κυβερνήσεις συνεργασίας, έχει δοκιμάσει τη δεξιά, τη σοσιαλδημοκρατία, το κέντρο, την κεντροαριστερά, και τους τελευταίους 7 μήνες την "πρώτη φορά αριστερά". Άρα μπορεί να βγάλει συμπεράσματα.
Τι διαφορετικό μπορεί να προσδοκά κάποιος ο οποίος θα ψηφίσει ΚΚΕ σ’ αυτές τις εκλογές;
Κατ’ αρχάς θα πνεύσει άλλος άνεμος, ουσιαστικά, αισιοδοξίας μέσα στο λαό μας. Να ανασυγκροτηθεί πρώτα απ’ όλα ο ίδιος ο λαός, η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, το κίνημά τους, η λαϊκή συμμαχία τους, η οποία θα πρέπει να οδηγήσει σε ουσιαστικές αλλαγές και να βάλει μπροστά τον πραγματικό αντίπαλο, γιατί δυστυχώς μέχρι σήμερα ο πραγματικός αντίπαλος, έχει πάει στην άκρη.
Ο πραγματικός αντίπαλος ποιος είναι;
Ο πραγματικός αντίπαλος είναι αυτός που έχει την εξουσία, είναι όλοι αυτοί που έχουν την ιδιοκτησία του πλούτου στην πατρίδα μας. Είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, για να μας καταλαβαίνει κι ο κόσμος που μας ακούει. Είναι η άρχουσα τάξη, η οποία τον εκμεταλλεύεται, η οποία έχει συμφέρον να ωθεί σε μνημόνια, σε αντεργατικούς αντιλαϊκούς νόμους, έχει κάθε συμφέρον για να αυξάνει την κερδοφορία της, για να αυξάνει την ανταγωνιστικότητά της απέναντι σε άλλους μονοπωλιακούς ομίλους, να παίρνει όλο και περισσότερα βίαια μέτρα ενάντια στο λαϊκό εισόδημα, να μειώνει τους μισθούς, τα μεροκάματα για τον εργάτη, να ξεκληρίζει τον αγρότη από την παραγωγή του. Και όλα αυτά μέσα σ’ ένα φόντο διεθνών συμμαχιών, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Με την ΕΕ, πάλι μιλώντας για την πείρα του ελληνικού λαού, έχουμε πάθει πάρα πολλά ως λαός, με ευθύνη βέβαια των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Ακούσαμε τον κ. Τσίπρα χθες στην Πανελλαδική Σύσκεψη, στη δευτερολογία του, να μιλά για το ίδιο που μιλήσατε κι εσείς πριν. Ότι βρήκε μπροστά του το επιχειρηματικό κατεστημένο, τις τράπεζες, τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Εσείς πόσο διαφορετικά θα το αντιμετωπίσετε αυτό.
Ο κ. Τσίπρας έχει επιλέξει να υπηρετεί τμήματα του κεφαλαίου, τέτοια συμφέροντα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και διεθνώς. Ουσιαστικά συμπεριφέρθηκε, όλο αυτό το 7μηνο, ως πολιτικό προσωπικό τμημάτων του κεφαλαίου, του επιχειρηματικού κόσμου και συμφερόντων που κατέληξαν, με βάση τις τελικές συμφωνίες με τους δανειστές, σ’ ένα πολύ σκληρό, βάρβαρο, επαίσχυντο μνημόνιο.
Αυτή είναι μια κριτική που του ασκείται. Στο ερώτημα πώς εσείς θα αντιμετωπίσετε το επιχειρηματικό κατεστημένο, τις τράπεζες, τα ΜΜΕ, ποια είναι η απάντηση;
Αν πάμε στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, σ’ αυτόν που είναι σήμερα, κι αυτό είναι ένα σάπιο διεφθαρμένο σύστημα, που έχει φάει τα ψωμιά του λέμε εμείς, αν πάμε στον ίδιο δρόμο, στην πεπατημένη, στο να είμαστε δεσμευμένοι με τις αλυσίδες ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, μια άλλη λέξη που μας λένε ότι είναι "ξύλινη", αλλά τέτοια είναι η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, αν δεν υπάρξουν ριζικές αλλαγές σ’ αυτό που λέμε ιδιοκτησία του πλούτου, ποιος θα κατέχει την πραγματική εξουσία, σε ποια συμμαχία είσαι που πρέπει ν’ αποδεσμευτείς από κει -ν’ αποδεσμευτείς από την ΕΕ αυτό λέμε- δεν θα υπάρχει λύση διαφορετική. Σ’ αυτήν την περίπτωση, είναι μονόδρομος η τακτική που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και άλλα κόμματα του κατεστημένου -και του παλιού και του νέου- αν θέλουμε να μιλήσουμε με όρους προεκλογικής προπαγάνδας που χρησιμοποιούν άλλα κόμματα. Άρα λοιπόν αν είσαι σ’ αυτό το δρόμο, βεβαίως θα υπογράφεις και μνημόνια, θα είσαι μέσα στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, δεν πρόκειται δηλαδή να λύσεις προβλήματα ούτε καν της ρουσφετολογίας ούτε καν της διαφθοράς, όπως λένε, ούτε καν να βάλεις μια τάξη σ’ αυτό το κράτος. Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση, διότι τα συμφέροντα των λίγων είναι αυτά που καθορίζουν την κατάσταση των εργαζομένων. Κι εμάς μας ενδιαφέρει αν θα έχεις μια πολιτική που θα υπηρετεί τους εργαζόμενους, θα είναι προς το συμφέρον του λαού. Η εναλλακτική λύση που προτείνει το ΚΚΕ - είναι η κοινωνικοποίηση του πλούτου, να περάσει η ιδιοκτησία στα χέρια του λαού μέσα από μια πραγματική λαϊκή εξουσία, δηλαδή μια διακυβέρνηση η οποία θα υπηρετεί το λαό και θα έχει στα χέρια της όλα τα εργαλεία της παραγωγής, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής για να μπορεί να σχεδιάσει την οικονομία σε όφελος του λαού. Άρα η προγραμματισμένη ανάπτυξη υπέρ του λαού είναι στον αντίποδα, στην αντίθετη όχθη απ’ αυτό που υπηρετούν άλλα κόμματα, που είναι το καπιταλιστικό κέρδος, που είναι πώς θα κάνουν μεγαλύτερη την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων.
Να υποθέσω ότι όλ’ αυτά είναι δύσκολο να επιτευχθούν μέσα σε μια ΕΕ, μέσα σε μια Ευρωζώνη στην οποία έχουμε δεσμευτεί με ένα μνημόνιο;
Και στην ΕΕ είναι δύσκολο να επιτευχθούν και μέσα σε άλλες συμμαχίες τέτοιου είδους είναι δύσκολο να επιτευχθούν, μέχρι αδύνατο, αλλά αυτό δεν πρέπει να το βλέπουμε αποκομμένο από την υπόλοιπη πραγματικότητα, δηλαδή το τι σύστημα έχεις και ποιος έχει την ιδιοκτησία. Αν για παράδειγμα σήμερα πας σε έξοδο απ’ την Ευρωζώνη, όπως προτείνουν κάποιες δυνάμεις, πας στη δραχμή...
Να μείνουμε σ’ εσάς.
Εμείς δε λέμε αυτό, είναι η μέρα με τη νύχτα η άποψη αυτή που βάζει το ψευτοδίλημμα ευρώ ή δραχμή, Ευρωζώνη ή όχι, γιατί και έξω απ’ την Ευρωζώνη για τον εργαζόμενο λαό θα ισχύουν πάλι τα ίδια μέτρα. Δεν θα είναι με το στυλ των μνημονίων, διότι μνημόνια προϋποθέτει η ένταξη μέσα στην Ευρωζώνη, η εσωτερική υποτίμηση του νομίσματος ουσιαστικά και η μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, η μείωση της εργατικής δύναμης, των μεροκάματων κ.λπ. Άρα λοιπόν εκτός Ευρωζώνης θα είναι το ίδιο πράγμα εφόσον δεν αλλάξουν οι άλλοι παράγοντες κι αυτοί οι παράγοντες είναι ότι πρέπει η ιδιοκτησία να γίνει κοινωνική. Θα έχετε ακούσει το σύνθημά μας, που είναι και θέση μας: κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, κοινωνικοποίηση του πλούτου. Που σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει παραγωγικές δυνατότητες, έχει και αγροτική και βιομηχανική παραγωγική πολύ σημαντική, η οποία μένει αναξιοποίητη, έχει πολύ έμπειρο εργατικό, επιστημονικό, τεχνικό δυναμικό το οποίο επίσης δεν αξιοποιείται, αντίθετα απαξιώνεται είτε μένει στην ανεργία, είτε μένει στην ημιαπασχόληση, είτε πάει στο εξωτερικό και αξιοποιείται εκεί ως μετανάστης. Άρα λοιπόν, αυτός ο σχεδιασμός που πρέπει να γίνει, προϋποθέτει κοινωνικοποίηση. Τότε μπορεί το νόμισμα, όπως κι αν ονομάζεται, να υπηρετεί τη λαϊκή οικονομία, τη λαϊκή εξουσία, τον εργαζόμενο λαό. Το νόμισμα είναι ένα εργαλείο, είτε είναι ευρώ είτε είναι δραχμή και η κατάσταση θα παραμένει ίδια, όπως είναι σήμερα, δεν θα έχεις ουσιαστικές αλλαγές βελτίωσης της ζωής του λαού. Αυτό που λένε άλλες δυνάμεις είναι αδιέξοδη πολιτική.
Να το κάνουμε λίγο πιο σαφές αυτό και να πάμε μετά στις άλλες δυνάμεις. Και για εσάς το εθνικό νόμισμα αποτελεί μια ανάγκη για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, σωστά;
Όχι. Ξαναλέω ότι το νόμισμα είναι το εργαλείο. Είτε είσαι στο ευρώ, είτε έχεις δραχμή, είτε έχεις δολάριο, εάν η οικονομία είναι καπιταλιστική δεν ωφελεί στο ελάχιστο, γιατί το κίνητρο είναι το κέρδος του καπιταλιστή, είναι το κέρδος του μεγαλοεπιχειρηματία, του μονοπωλιακού ομίλου, είτε είναι Έλληνας είτε είναι ξένος. Άρα λοιπόν αν έχεις αυτό ως κριτήριο δεν μπορείς να αναπτύξεις προγραμματισμένα την οικονομία σου, να αξιοποιήσεις όλο τον ορυκτό πλούτο, όλη τη βιομηχανία, όλη την αγροτική παραγωγή σε όφελος των εργαζομένων. Όλα αυτά αξιοποιούνται στον καπιταλισμό είτε με ευρώ είτε με δραχμή σε όφελος της ολιγαρχίας, σε όφελος των λίγων, των εκμεταλλευτών του μόχθου του λαού. Αυτό λέμε πολύ απλά. Και λέμε ότι συνολικά πρέπει ν’ αλλάξει η συνείδηση και να μάθουμε να σκεφτόμαστε κάπως διαφορετικά απ’ αυτό που μας έχουν συνηθίσει μέχρι σήμερα και να μένουμε εγκλωβισμένοι, συνήθως σε ψεύτικα διλήμματα. Παλιότερα είχαμε το σύνθημα "μνημόνιο - αντιμνημόνιο", ο "κακός μνημονιακός και ο καλός αντιμνημονιακός", τώρα πάνε να το κάνουν "ευρώ ή δραχμή" κι αυτό είναι ψεύτικο δίλημμα, είναι κοροϊδία του λαού, μια τεχνητή πόλωση που πάει να δημιουργηθεί μέσα στην ελληνική κοινωνία, χωρίς αντίκρισμα. Η πραγματική διαχωριστική γραμμή είναι προγραμματισμένη ανάπτυξη σε όφελος του λαού με κοινωνικοποίηση του πλούτου της χώρας, με μονομερή διαγραφή του χρέους και αποδέσμευση από την ΕΕ σ’ αυτό το πλαίσιο ή ανάπτυξη με μνημόνια ή με αντιλαϊκούς νόμους και μέτρα, που θα οδηγούν στη βελτίωση μόνο του κέρδους των καπιταλιστών και σε μια κατάσταση όπου θα οξύνονται οι αντιθέσεις, θα γίνεται ένα κουβάρι με ανταγωνισμούς διεθνώς και στη χώρα μας, όπου στο τέλος πάλι θα την πληρώνει ο ελληνικός λαός και οικονομικά και με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Με τα δεδομένα τα οποία υπάρχουν μπροστά μας σήμερα δεν θα ήταν μια ευκαιρία για την αριστερά, δηλαδή μιλάτε για έξοδο από την Ευρωζώνη, για έξοδο από την Ευρωζώνη μιλάει και ο κ. Λαφαζάνης. Οι διαφορές οι οποίες υπάρχουν…
Εμείς δε λέμε έξοδο από την Ευρωζώνη και μέσα στην ΕΕ. Ο κ. Λαφαζάνης μιλάει ακόμη για το κοινό ευρωπαϊκό σπίτι, λέει να βγούμε απ’ το ευρώ και βέβαια το σύστημα εδώ να είναι ίδιο, η ιδιοκτησία να μένει στους ίδιους, δε μιλάει για κοινωνικοποίηση μιλάει το πολύ - πολύ για καμιά εθνικοποίηση κάποιας βιομηχανίας ή κάποιων τομέων της οικονομίας που πάλι βεβαίως θα είναι καπιταλιστικός τομέας…
Να το πω διαφορετικά. Δεν θα ήταν μια ευκαιρία για την αριστερά σήμερα να βγει μπροστά. Έχετε διαφορετικές απόψεις σε κάποια ζητήματα, δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν ζήτημα διαλόγου και να βρεθεί η χρυσή τομή και να προχωρήσετε από κοινού;
Αυτό το ερώτημα θα μπορούσε κάποιος να το συζητήσει και να το έχει ως πρόβλημα -απ’ τον ελληνικό λαό λέω και όχι από εσάς που συζητάμε τώρα- το 2012 ή πιο πριν. Από τότε έχουν απαντηθεί πάρα πολλά πράγματα, δηλαδή αυτό το ζήτημα της ενότητας της αριστεράς. Έχει επιβεβαιωθεί πλέον και μας το λένε και οι συμπολίτες μας και στις συγκεντρώσεις που πάμε, όχι μόνο των κομματικών μελών ή των ψηφοφόρων του κόμματος αλλά ευρύτερα. Το ΚΚΕ με τη σταθερή στάση του, στάση συνέπειας και όχι ψεύδους και κοροϊδίας του ελληνικού λαού είχε πει από τότε ότι δε μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση όπως κι αν ονομαστεί αυτή είτε αριστεράς είτε συνεργασία της αριστεράς, η οποία μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού δρόμου, στα πλαίσια της ΕΕ, στα πλαίσια αυτού του δρόμου ανάπτυξης να μπορέσει να λύσει έστω και το παραμικρό πρόβλημα και σ’ αυτό δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε. Μακάρι, να γινόταν αλλιώς, μεταφυσικά κάπως, να μην επιβεβαιωνόμασταν και να ήταν καλά ο λαός μας και η χώρα μας, αλλά δεν είναι. Επιβεβαιωθήκαμε λέγοντας ότι με μαθηματική ακρίβεια ο ΣΥΡΙΖΑ -και του κ. Τσίπρα και του κ. Λαφαζάνη, γιατί ως ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ δόθηκε η μάχη το Γενάρη και πήραν την κυβέρνηση και ήταν 7 μήνες κυβέρνηση μαζί με τον κ. Λαφαζάνη και οι υπόλοιποι απ’ τους κορυφαίους υπουργούς- θα οδηγούνταν σ’ αυτή την κατάσταση. Ήταν μαθηματικά βέβαιο και όχι γιατί είμαστε προφήτες ή μάντεις, γιατί η πολιτική και στρατηγική που έχουν τους οδηγούν αντικειμενικά σ’ αυτά τα αδιέξοδα. Η κριτική που κάνουμε και στον κ. Λαφαζάνη και στον κ. Τσίπρα είναι πολιτική κριτική. Και τους λέμε ότι οι αντιφάσεις που έχουν στην πολιτική τους, τα αδιέξοδα στη στρατηγική τους που θεωρούν ότι και με τον καπιταλισμό και με τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές θα τα έχουμε καλά και με τη Μέρκελ και με το Σόιμπλε και με τον Ολάντ και με τους ιμπεριαλιστές και καπιταλιστές της Ευρώπης θα τα έχουμε καλά και θα είμαστε εκεί μέσα και ταυτόχρονα θα παίρνουμε και μέτρα ανακούφισης του λαού και θα ανοίγουμε το δρόμο της ανατροπής, είναι η μεγαλύτερη κοροϊδία που έχει υπάρξει ποτέ. Μεγαλύτερη κι από την κοροϊδία που κάνουν και άλλα πολιτικά κόμματα και που τα γνωρίσαμε, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτούς τους ξέρει πια ο ελληνικός λαός και ξέρει ακόμα ότι και κορώνες προεκλογικά να πετάξουν, μετά τις εκλογές θα τις ξεχάσουν. Άρα το ίδιο κάνουν και ο κ. Τσίπρας και ο κ. Λαφαζάνης, έστω κι αν τα πιστεύουν, δεν έχει σημασία. Δε λέμε ότι τα λένε ανέντιμα, μπορεί να τα πιστεύουν όμως είναι λάθος η γραμμή, θα οδηγηθούμε πάλι σε νέα αδιέξοδα, θα οδηγηθούμε πάλι σε νέα μνημόνια, θα οδηγηθούμε πάλι σε νέα αντιλαϊκά σκληρά μέτρα. Αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση όλων. Άρα για να γίνει αυτό θα πρέπει να οργανώσουμε σήμερα την αντίστασή μας έτσι ώστε ο λαός πηγαίνοντας στην κάλπη -που είναι ένα όπλο αυτό- να βγάλει ισχυρή τη δύναμη εκείνη όσο γίνεται πιο δυνατή, όσο γίνεται πιο ψηλά, που θα μπορέσει να είναι εμπόδιο σε τέτοια μνημόνια, σε τέτοια αντιλαϊκά μέτρα και κυρίως θ’ ανοίξει το δρόμο της εναλλακτικής λύσης, έτσι ώστε να οδηγηθούμε πραγματικά σε μια κυβέρνηση όπου εξουσία θα είναι ο λαός και βεβαίως θα είναι όλη η οικονομία στα χέρια του.
Διάβασα σήμερα κάποιες ομιλίες σας, συνεντεύξεις σας και είπατε πριν ότι η κριτική που ασκείται τόσο στον κ. Τσίπρα όσο και στον κ. Λαφαζάνη είναι πολιτική. Ωστόσο δεν είναι ισομερισμένος ο χρόνος που ασχολείστε με τους μεν και τους δε. Είναι πολύ μεγαλύτερος ο χρόνος που έχετε αφιερώσει για να απαντήσετε απέναντι στην κίνηση του κ. Λαφαζάνη για το σχηματισμό του νέου κόμματος. Γιατί συμβαίνει αυτό; Στην ομιλία σας στην Κοκκινιά το μεγαλύτερο μέρος ήταν για τον κ. Λαφαζάνη.
Καλά η Κοκκινιά είναι Β’ Πειραιά, είναι και βουλευτής Πειραιά ο κ. Λαφαζάνης και τον ξέρουν όλοι οι Πειραιώτες. Ήθελαν οι ίδιοι οι Κοκκινιώτες να ακούσουν την άποψη του ΚΚΕ για ένα κόμμα που φτιάχτηκε τώρα…
Να το κάνω πιο συγκεκριμένο. Είναι το κόμμα του κ. Λαφαζάνη "μαγαζί γωνία", που απευθύνεστε στον ίδιο κόσμο και σας αγχώνει αυτό;
Θα σας απαντήσω καθαρά. Όταν υπάρχουν κόμματα που έχουν κυβερνήσει και τα έχεις δει, δηλαδή ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, θεωρούμε ότι δεν χρειάζεται πολύ ώρα, να χάνεις χρόνο για να πείσεις, όχι τους ψηφοφόρους μόνο του ΚΚΕ, αλλά ευρύτερα εργαζόμενους στην κοινωνία, μιας και μιλάτε για την Κοκκινιά και για τη συγκεκριμένη συγκέντρωση. Δηλαδή είναι καθαρό ότι ένας άνθρωπος που έφυγε απ’ το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια και πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύοντας τα ψεύτικα συνθήματα και τα λόγια τα μεγάλα, που αποδείχτηκαν τελικά ψεύτικες προσδοκίες και βρίσκεται απογοητευμένος, πρέπει να καταλήξει και να δει, με βάση την πείρα του, που πρέπει να οδηγηθεί. Άρα είναι καθήκον ενός κόμματος και μάλιστα ενός Κομμουνιστικού Κόμματος να δείξει τη δική του άποψη σ’ αυτόν τον κόσμο και να τον πείσει -είναι θεμιτό αυτό, είμαστε άλλωστε σε προεκλογική περίοδο- που πρέπει να κατευθύνει την ψήφο του την Κυριακή στις 20 Σεπτέμβρη. Διότι για τ’ άλλα κόμματα ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ, που ψήφισαν το μνημόνιο, το μεγάλο ζήτημα το οποίο ο ελληνικός λαός έστω κατά 30% κατά 40% δεν ξέρω τι ποσοστό είναι αυτό, άλλοι λένε ότι είναι και το 62% που πήρε το "όχι" στο δημοψήφισμα, δεν θέλει μνημόνια καταλαβαίνει ότι είναι αντιλαϊκές πολιτικές και ψάχνει μια εναλλακτική διέξοδο. Ο κ. Λαφαζάνης έφτιαξε ένα κόμμα, διέσπασε το κόμμα στο οποίο μέχρι πριν 2 εβδομάδες, ήταν κορυφαίος υπουργός μαζί με άλλα στελέχη, που σιγοντάρησε όλο αυτό το 7μηνο και προεκλογικά, έτσι ώστε να έρθει αυτή η κατάσταση και να καταλήξει εκεί, διότι δεν έβγαλε κιχ όλο αυτό το διάστημα και μέσα στη Βουλή και στα διεθνή φόρα που συμμετείχε, στην ΕΕ για τις αντιρρήσεις που είχε για το πού οδηγούνταν και η διαπραγμάτευση και η πολιτική του κυβερνώντος κόμματος και μόλις την τελευταία στιγμή, όταν είδε ότι ένας κόσμος θα εγκατέλειπε τον ΣΥΡΙΖΑ για να εκφράσει ριζοσπαστικά τη θέλησή του, την απογοήτευσή του, να έρθει στο ΚΚΕ ή σε ριζοσπαστικές πραγματικά δυνάμεις, έφτιαξε αυτό το κόμμα λέγοντας ότι διαφοροποιείται. Άρα λοιπόν έχει τέτοιες στοχεύσεις. Την πρόταση νόμου του ΚΚΕ την άφησε στα συρτάρια της και η κ. Κωνσταντοπούλου που τώρα είναι με το κόμμα του κ. Λαφαζάνη και ο ίδιος και ο κ. Στρατούλης και οι υπόλοιποι υπουργοί, που δεν ψήφισαν τις τροπολογίες που κατέθεσε το ΚΚΕ για τον 13ο - 14ο μισθό, για τις συλλογικές συμβάσεις, για τη 13η - 14η σύνταξη κ.λπ. Ο κ. Ήσυχος επίσης ήταν αναπληρωτής υπ. Άμυνας όταν ο κ. Καμμένος, σε όλους τους τόνους, έλεγε ότι στην Κάρπαθο θα γίνει νέα ΝΑΤΟική βάση, πράγμα που δεν τόλμησε να κάνει καμία κυβέρνηση δεξιά, σοσιαλιστική από το 1974 και μετά. Άρα δεν μπορείς να μην δώσεις περισσότερο χρόνο να αναλύεις, να εξηγείς γιατί ξανά ακούγονται αυτές οι ψευτιές, αυτή η κοροϊδία...
Δεν σας αγχώνει δηλαδή ότι μπορεί να αλιεύετε απ’ την ίδια δεξαμενή…
Μα η ίδια δεξαμενή είναι παντού σ’ όλη την Ελλάδα. Η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι εργάτες, άνεργοι, επαγγελματίες, φτωχοί αγρότες, αυτοί είναι.
Τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Αυτοί που ψηφίζουν ΚΚΕ δεν είναι οι κλασικοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ, αρκετός κόσμος σήμερα μπορεί να ψηφίσει ΚΚΕ διαμαρτυρόμενος από τη στάση των πολιτικών κομμάτων τα προηγούμενα χρόνια.
Το 36% που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ πριν 7 μήνες προέρχονται κυρίως απ’ το ΠΑΣΟΚ και ένα τμήμα από τη ΝΔ, από κει κυρίως προέρχονται και ξαναλέω είναι εργαζόμενοι, που δεν τους λες τώρα νεοδημοκράτες ή πασοκτζήδες, είναι ΣΥΡΙΖΑ, και πάλι δε νιώθουν ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτό τον κόσμο εμείς απευθυνόμαστε, δεν είναι ούτε δεξαμενή, ούτε λίμνη, ούτε θάλασσα, είναι εργαζόμενος λαϊκός κόσμος στους οποίους το ΚΚΕ θέλει ν’ ακουμπήσει και λέει σ’ αυτούς ότι μπορούν ν’ ακουμπήσουν στο ΚΚΕ. Οποιαδήποτε άλλη πολιτική δύναμη είτε απ’ τα κυβερνητικά κόμματα, που μέχρι σήμερα ήταν μέσα σ’ αυτά και ο κ. Λαφαζάνης, είτε με τη ΧΑ που είναι ναζιστική εγκληματική οργάνωση και δεν πρέπει να κατευθυνθεί εκεί λαϊκός κόσμος, δε μιλάω για τους πορωμένους φασίστες ή αυτούς που δεν ξέρουν που βρίσκονται και συνειδητά επιλέγουν ένα ναζιστικό κόμμα που έχει τάγματα εφόδου και δολοφονεί αθώους ανθρώπους, μιλάμε για ένα λαϊκό κόσμο που μπορεί να παρασυρθεί και από τη συνθηματολογία της ΧΑ. Όπως βλέπετε απ’ τα υπόλοιπα κόμματα, εκτός αυτά που ψήφισαν το μνημόνιο, είναι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ψήφισαν και που είναι τώρα στο κόμμα Λαφαζάνη, είναι οι βουλευτές της ΧΑ και είναι κόμματα που το ΚΚΕ στρέφει τα πυρά του εξίσου με τα άλλα κόμματα που του ετοιμάζουν το μνημόνιο που ψήφισαν και θα ξαναψηφίσουν νέα σκληρά μέτρα από Οκτώβρη.
Τέσσερα χρόνια είμαστε στο μνημόνιο και έχετε εναντιωθεί σε όλα τα μνημόνια. Εάν σ’ αυτή τη δεδομένη χρονική στιγμή με τις συνθήκες οι οποίες υφίστανται στη χώρα δεν μπορείτε ν’ αυξήσετε το ποσοστό σας, τι θεωρείτε λάθος; Δεν σας καταλαβαίνει ο κόσμος ή κάτι λάθος κάνετε εσείς. Όλοι φανταζόμασταν ότι θα μπορούσατε να έχετε ένα μεγαλύτερο ποσοστό ωστόσο το ΚΚΕ κυμαίνεται στο 5%.
Κι εμείς το φανταζόμασταν, αλλά το θέμα είναι τι κάνει ο ελληνικός λαός. Νομίζουμε ότι αυτή τη φορά μπορεί να κάνει τη διαφορά. Σήμερα δεν είναι το ίδιο όπως το Γενάρη ή όπως το 2012. Σήμερα έχει μια πορεία όπου δοκίμασε και αυτή την "πρώτη φορά αριστερά", μέχρι τότε ήξερε τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ήξερε κόμματα του αστικού πολιτικού κατεστημένου που είχαν κυβερνήσει και τον οδήγησαν στην κρίση και τα μνημόνια, τώρα δοκίμασε και την αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ, και είδε ότι αυτά που του έλεγε το ΚΚΕ στην πράξη επιβεβαιώνονται, άρα λοιπόν το ΚΚΕ είπε αλήθειες, το ΚΚΕ έδωσε προτάσεις που τότε δεν εισακούστηκαν και θεωρούμε πολύ θεμιτό τώρα ο ελληνικός λαός να σκεφτεί και με το χέρι στην καρδιά να πάει στις 20 Σεπτέμβρη στις κάλπες και να ψηφίσει, να ενισχύσει όσο γίνεται περισσότερο το ΚΚΕ.
Έχετε έναν αριθμό στο νου ως στόχο;
Όχι, δε βάζουμε αριθμητικούς στόχους όπως άλλα κόμματα. Όσο πιο ψηλά, όσο πιο δυνατό είναι το ΚΚΕ τόσο καλύτερα θα είναι για το λαό μας, γιατί ακριβώς τώρα όπως λέει και το προεκλογικό σύνθημά μας, τα δοκίμασες όλα, τα είδες, υπάρχει λύση. Μόνο με το ΚΚΕ μπορούμε ν’ ανοίξουμε το δρόμο της ανατροπής».
Δημοσίευση σχολίου