Το ζήτημα του «μέλλοντος της Ευρωζώνης» επαναφέρει ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Der Spiegel».
Στη συνέντευξή του, ο Β. Σόιμπλε σημειώνει ότι «βλέπουμε ότι μια νομισματική ένωση χωρίς πολιτική ένωση δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς περιπλοκές. Συνεπώς, πρέπει να κινηθούμε προς την κατεύθυνση της εγκαθίδρυσης μιας πολιτικής ένωσης, για παράδειγμα ενισχύοντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όμως, αυτό σημαίνει ότι τα κράτη - μέλη πρέπει να απολέσουν ακόμα περισσότερη κυριαρχία. Έχουν ήδη κάνει αυτό το βήμα όσον αφορά στη νομισματική πολιτική, αλλά είναι προετοιμασμένα να μεταβιβάσουν δικαιώματα οικονομικής πολιτικής, για παράδειγμα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο; Πολλά κράτη - μέλη έχουν πρόβλημα με αυτό». 
Αυστηροποίηση των δημοσιονομικών κανόνων 
Ο Β. Σόιμπλε επαναφέρει στο προσκήνιο μια συζήτηση που υπάρχει από την ίδρυση ακόμα της Ευρωζώνης και η οποία, ειδικά τα τελευταία χρόνια με την καπιταλιστική οικονομική κρίση, έχει φουντώσει και αποτελεί πεδίο ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, με εμφάνιση αποσχιστικών τάσεων σε Ευρωζώνη και ΕΕ (χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της συζήτησης περί Grexit εκ μέρους της Γερμανίας, καθώς και συζητήσεων στη Μεγ. Βρετανία και προσφυγής σε δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι στην ΕΕ). Εξάλλου, στο θέμα του Grexit, ο Β. Σόιμπλε λέει ότι επρόκειτο για πρόταση προς την Ελλάδα για να μπορεί να επιλέξει αν θέλει να «κάνει ένα διάλειμμα», σημειώνοντας ότι αυτό το ζήτημα δεν δημιούργησε χάσμα στην Ευρωζώνη, καθώς κατά της πρότασης τάχθηκαν μόνο η Γαλλία, η Ιταλία και η Κύπρος, ενώ 15 κράτη - μέλη συμφώνησαν...
Είναι, εξάλλου, ενδεικτικός ο τρόπος με τον οποίο μιλάει ο Β. Σόιμπλε για αναθεώρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών: «Πρέπει να ξαναπαράξουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο ευρώ, όχι μόνο στις οικονομικές αγορές, αλλά επίσης και στο ευρύ κοινό. Επίσης, πρέπει να ενισχύσουμε τους κανονισμούς που άπτονται των υγιών δημοσιονομικών των κρατών - μελών και να διασφαλίσουμε ότι τηρούνται κατά γράμμα. Για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να αλλάξουμε τις ευρωπαϊκές συνθήκες μεσοπρόθεσμα, κάτι το οποίο είναι δύσκολο. Πολλοί αποφεύγουν να το κάνουν επειδή φοβούνται ότι περαιτέρω βήματα στην ενοποίηση θα απορριφθούν από τους λαούς ή τα κοινοβούλιά τους». Βέβαια, υπάρχει και μια ουσιαστικότερη πλευρά για την οποία ορισμένα κράτη - μέλη «αποφεύγουν» να προχωρήσουν με τον τρόπο αυτό, καθώς αυστηρότεροι κανόνες, ειδικά στα δημοσιονομικά, θα έθεταν «κάτω από τη βάση» πολλά εκ των σημερινών κρατών - μελών της Ευρωζώνης, όπως η Γαλλία και η Ιταλία -πέραν της Ελλάδας. 
Το νέο μνημόνιο περιέχει και τις «εκκρεμότητες» των προηγούμενων
Στα της Ελλάδας, ο Β. Σόιμπλε  υπερασπιζόμενος το μείγμα σκληρής λιτότητας, ισχυρίστηκε ότι αυτό λειτούργησε «σε όλες τις χώρες που ήταν σε κρίση, απλά όχι στην Ελλάδα», σημειώνοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ευθύνη έχουν οι ελληνικές κυβερνήσεις που δίστασαν να εφαρμόσουν ορισμένες πολιτικές, λέγοντας μάλιστα ότι το πρόβλημα είναι ότι το «φάρμακο δεν λαμβανόταν στις συνταγογραφούμενες δόσεις. Γι' αυτό είναι σημαντικό τα μέτρα που συμφωνήθηκαν εδώ και καιρό, να εφαρμοστούν τώρα. Τον Δεκέμβρη η τρόικα ξεκαθάρισε στην Ελλάδα ότι έχει δεν έχει προχωρήσει σε 15 σημαντικές μεταρρυθμίσεις (...) κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, τα στοιχεία του νέου προγράμματος συμφωνήθηκαν το 2010. Απλά δεν εφαρμόστηκαν ποτέ», σημειώνοντας ότι αυτό που έχει αλλάξει δραματικά, είναι οι ανάγκες χρηματοδότησης. 
Πάντως, αναφορικά με τις διαπραγματεύσεις για το νέο ελληνικό πρόγραμμα, τόνισε: «Η πραγματική ερώτηση είναι: Πώς μπορώ να βρω μια λύση που να είναι σταθερή σε μακροπρόθεσμη βάση. Πρέπει να προστατέψουμε και να ισχυροποιήσουμε περαιτέρω την ΟΝΕ».