«Μια κοινωνία που έχει στη βάση της την αδικία, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ισότιμα τον ανάπηρο, πόσο μάλλον τον ανάπηρο της εργατικής τάξης, των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων», εξηγεί η Ντίνα και ξεκαθαρίζει: «Και η αναπηρία είναι ταξική, αφού δεν έχουν όλοι τα ίδια μέσα για να την αντιμετωπίσουν. Αυτό ισχύει ασφαλώς και για τις γυναίκες. Μπορεί κανείς να φανταστεί, σήμερα που οι γυναίκες μαστίζονται από την ανεργία, τι σημαίνει να είσαι και γυναίκα και ανάπηρη».
Προτεραιότητα το δικαίωμα στη δουλειά...
Ανάμεσα στα θέματα που τις απασχολούν, το ζήτημα της εργασίας έχει ξεχωριστή θέση: «Ανάπηρος δε σημαίνει ανίκανος προς εργασία», λέει η Ντίνα, και συνεχίζει: «Οι περισσότεροι μπορούν να εργαστούν σε προστατευμένο περιβάλλον. Το θέμα είναι ότι με την κατάσταση που επικρατεί στις εργασιακές σχέσεις, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο, πόσο μάλλον για τις γυναίκες με αναπηρία, ειδικά αν έχουν και οικογενειακές υποχρεώσεις, αν είναι μητέρες. Δεν είναι λίγο πράγμα να ξέρεις ότι μπορείς να προσφέρεις και να αντιμετωπίζεις αυτούς τους αποκλεισμούς. Αντιμετωπίζουμε ακόμα και την "κατηγόρια" από κάποιους ότι οι ανάπηροι το μόνο πράγμα που κοιτούν είναι να πάρουν το "επιδοματάκι" τους και να μείνουν στο σπίτι τους».
Εμπόδιο στο δικαίωμά τους στην εργασία, όπως επισημαίνει η Ελένη, στέκεται η λογική που θεωρεί «κόστος» τις ρυθμίσεις που μπορούν να εξασφαλίσουν τις κατάλληλες γι' αυτές συνθήκες δουλειάς. Οπως αναφέρουν, στο πλαίσιο της ΣΕΑΑΝ έχει δημιουργηθεί Γραμματεία Ανέργων, ενώ μια σειρά πρωτοβουλίες επικεντρώνουν στη διεκδίκηση του δικαιώματος στην εργασία για τα ΑμΕΑ. «Καταλήγουμε να συζητάμε για το επίδομα γιατί, τελικά, μόνο αυτό παρέχεται», συμπληρώνει η Ειρήνη. Ακόμα και αυτό όμως κάθε άλλο παρά δεδομένο είναι.
...και την Υγεία
«Αφού ήρθες όρθια τι θες;». Κάπως έτσι συνοψίζει η Ντίνα το «πνεύμα» με το οποίο αντιμετωπίζονται οι γυναίκες και συνολικά τα άτομα με αναπηρία, από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). «Αν δεν λείπουν πόδια, αν δεν λείπουν χέρια, αν δεν υπάρχει μια αναπηρία η οποία να είναι εμφανής, κατεβάζουν τα ποσοστά αναπηρίας. Λες και για να δικαιούται μια γυναίκα, η οποία πάσχει για παράδειγμα από σκλήρυνση κατά πλάκας, την οποιαδήποτε σύνταξη ή παροχή, πρέπει να είναι στο καρότσι», προσθέτει.
Ο στόχος της μείωσης του αριθμού των αναπηρικών συντάξεων, κάτι που όπως υπενθυμίζουν είναι και κατεύθυνση του ΟΟΣΑ, είναι η μια πλευρά. Η Ελένη συμπληρώνει πως την ίδια ώρα οι δικαιούχοι αυξάνονται: «Αυξάνονται λόγω της χρονιότητας των παθήσεων, λόγω των ατυχημάτων, λόγω του γεγονότος ότι η Υγεία και η Πρόνοια έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα που δεν παρέχονται πλέον ούτε τα βασικά. Πρόληψη δεν υπάρχει. Μια σειρά νοσήματα υποθεραπεύονται. Υπάρχουν καθημερινά παραδείγματα καρκινοπαθών γυναικών, που πρέπει να κάνουν χημειοθεραπείες και τις παρατάνε στη μέση λόγω του αυξημένου κόστους που έχουν. Αλλά και μια σειρά πιο απλές παθήσεις για τις οποίες πολλές γυναίκες αδυνατούν να λάβουν τη φαρμακευτική τους αγωγή, λόγω της συμμετοχής που υπάρχει στα φάρμακα. Τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα, όσο προελαύνει η "ιδιωτική πρωτοβουλία" στους τομείς Υγείας - Πρόνοιας».
Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση για τους μετανάστες και τις μετανάστριες ΑμΕΑ ή γονείς παιδιού ΑμΕΑ. Οι συνθήκες στις οποίες ζουν και εργάζονται ευνοούν τους παράγοντες για την εμφάνιση χρόνιων παθήσεων, χωρίς να υπάρχουν μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειάς τους από το κράτος. Ταυτόχρονα, είναι αποκλεισμένοι και αποκλεισμένες από κάθε είδους εξετάσεις (προληπτικές, διαγνωστικές), από υπηρεσίες και δομές Πρόνοιας.
Τα κενά και οι ελλείψεις στα νοσοκομεία και γενικά στις δημόσιες δομές Υγείας είναι ένα ζήτημα που ιεραρχεί στις διεκδικήσεις και τις παρεμβάσεις της η ΣΕΑΑΝ. Ιδιαίτερα για τις γυναίκες με αναπηρία υπάρχουν και επιπλέον πλευρές, που σχετίζονται με το δικαίωμά τους στη μητρότητα. Οπως σημειώνουν, σήμερα υπάρχουν σημαντικές δυνατότητες με τη βοήθεια της επιστήμης να υποστηριχθούν γυναίκες με προβλήματα υγείας που θέλουν να γίνουν μητέρες. Στην πράξη, όμως, οι δυνατότητες αυτές γίνονται ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα μόνο για όσες μπορούν να αντεπεξέλθουν στο κόστος. Είναι ακόμα ενδεικτικό το γεγονός ότι σημαντικές εξετάσεις προγεννητικού ελέγχου για τη διάγνωση σοβαρών παθήσεων, όπως η κυστική ίνωση, είναι πανάκριβες και δεν αποζημιώνονται από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Δρόμος μετ' εμποδίων για τις μητέρες παιδιών με αναπηρία
Στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μητέρες παιδιών με αναπηρία αναφέρεται η Ειρήνη. Οσον αφορά την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα ειδικά σχολεία, υπογραμμίζει τις σοβαρές ελλείψεις προσωπικού: «Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς, το διδακτικό προσωπικό δε συμπληρώνεται παρά μόνο το Νοέμβρη. Υπάρχουν και περιπτώσεις που αυτό γίνεται ακόμα αργότερα. Ετσι, χάνεται πολύτιμος χρόνος». Σε σημαντικό ζήτημα αναδεικνύεται η μεταφορά των παιδιών. Ειδικά σχολεία δεν υπάρχουν σε κάθε γειτονιά, και οι αποστάσεις για να πάει το παιδί στο κατάλληλο σχολείο είναι μεγάλες. Οπως εξηγεί, η ευθύνη και το κόστος της καθημερινής μετακίνησης από και προς το σχολείο βαραίνουν συνήθως την οικογένεια. Μάλιστα, το προηγούμενο διάστημα προέκυψε πρόβλημα με τη μεταφορά των παιδιών στην Ειδική Θεραπευτική Μονάδα Αυτισμού (ΕΘΜΑ), η οποία ανήκει στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού». Τα λεωφορεία που μετέφεραν τα παιδιά σταμάτησαν με σκοπό να διατεθούν σε άλλα δρομολόγια. Ο Σύλλογος και η ΣΕΑΑΝ κινητοποιήθηκαν, με τη συμμετοχή πολλών γονιών, και κατάφεραν τελικά τα λεωφορεία να συνεχίσουν να δρομολογούνται για τις ανάγκες μετακίνησης των παιδιών.
Η Ειρήνη επισημαίνει και την πρόσφατη αρνητική αλλαγή στο καθεστώς της Παράλληλης Στήριξης: «Στην Παράλληλη Στήριξη μέχρι την περασμένη χρονιά αναλογούσε ένα παιδί σε έναν εκπαιδευτικό. Ομως, από το Σεπτέμβρη αυτό άλλαξε και πλέον ένας ειδικός παιδαγωγός αντιστοιχεί σε ένα σχολείο! Με βάση την προσωπική μου εμπειρία, μια παιδαγωγός έχει δύο παιδιά στο δικό μας σχολείο και δύο παιδιά στο απέναντι. Αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι να μην μπορεί ούτε σωστή επικοινωνία να έχει με κάθε γονιό, αφού πρόκειται για τέσσερα παιδιά, ούτε τη σωστή μελέτη να κάνει για το κάθε παιδί, γιατί είναι διαφορετικές περιπτώσεις. Επιπλέον, οι παιδαγωγοί της Παράλληλης Στήριξης αλλάζουν κάθε χρονιά, πράγμα που έχει επίσης αρνητική επίδραση».
«Το μεγαλύτερο άγχος για τις μητέρες είναι να προσφέρουν στα παιδιά τους όσα είναι αναγκαία», λέει η Ειρήνη, και σημειώνει πως δε λείπουν ακόμα και οι ενοχές. Η ΣΕΑΑΝ και ο Σύλλογος δεν στέκονται αδιάφοροι απέναντι στην ανάγκη για ενημέρωση και υποστήριξη: «Το επόμενο διάστημα θα οργανώσουμε και ομάδες συμβουλευτικής γονέων. Δεν μπορεί όμως να περιοριζόμαστε σε αυτό. Εκ των πραγμάτων προκύπτει η ανάγκη για διεκδίκηση», αναφέρει.
Δύναμη η οργάνωση και η διεκδίκηση
«Πώς προλαβαίνεις;»: Είναι μια συχνή ερώτηση που κάνουν γονείς που έρχονται σε επαφή με το Σύλλογο, όπως αναφέρει η Ειρήνη. Είναι εύκολο να εγκλωβιστεί ο γονιός, ιδιαίτερα η μητέρα, ανάμεσα στα ωράρια της δουλειάς, στις απαιτήσεις της φροντίδας του παιδιού με ειδικές ανάγκες, του «τρεξίματος» σε υπηρεσίες, στις καθημερινές δουλειές του σπιτιού και πάει λέγοντας.
Οπως μεταφέρει η Ντίνα: «Από την επικοινωνία που έχουμε ενημερώνοντας για δράσεις και κινητοποιήσεις, υπάρχει γενικά θετική ανταπόκριση από τον κόσμο. Τη στιγμή όμως που πρέπει κι ο καθένας και η καθεμιά να κάνει κάτι, υπάρχει δυσκολία. Από τις εξορμήσεις σε ΚΕΠΑ φαίνεται ο κόσμος να αντιλαμβάνεται την ανάγκη της οργάνωσης και κινητοποίησης, δυσκολεύεται ωστόσο να κάνει το βήμα. Τα προβλήματα και οι δυσκολίες είναι αντίστοιχα με αυτά που αντιμετωπίζει συνολικά το κίνημα. Η λογική να αντιμετωπίσω, να "λύσω" ατομικά το πρόβλημα». Συμπληρώνοντας, η Ελένη αναφέρει, ωστόσο, πως φίλοι και συνάδελφοι βλέπουν θετικά τη δράση της ΣΕΑΑΝ, βοηθούν με μια σειρά άλλους τρόπους, κόβοντας, για παράδειγμα, ένα λαχνό για την ενίσχυσή της.
«Ο δρόμος του αγώνα και της διεκδίκησης έτσι κι αλλιώς δεν είναι εύκολος, πόσο μάλλον όταν το θέμα της ασθένειας γίνεται ένα ακόμα βάρος που σε πλακώνει», καταλήγει η Ντίνα, και η Ελένη προσθέτει: «Το σύστημα διαλύει όσους θεωρεί πιο "αδύναμους" και λιγότερο οργανωμένους. Η ΣΕΑΑΝ βοηθάει στην ενημέρωση, στην κινητοποίηση, στην υποστήριξη των ΑμΕΑ».
Αιτήματα και διεκδικήσεις
Στο πλαίσιο της ΣΕΑΑΝ και του Ενιαίου Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΑμΕΑ Αττικής και Νήσων περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, και τα παρακάτω αιτήματα:
- Αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, Πρόνοιας και Ειδικής Αγωγής, μακριά από κάθε επιχειρηματική δράση.
- Δωρεάν προγεννητικός έλεγχος για όλα τα ζευγάρια. Κέντρα πρώιμης διάγνωσης και έγκαιρης παρέμβασης.
- Μέτρα στήριξης του δικαιώματος της ανάπηρης γυναίκας στη μητρότητα.
- Δωρεάν και υψηλής ποιότητας υπηρεσίες στο νέο ζευγάρι με ανάπηρο παιδί και στην ανάπηρη μητέρα, μέσα από το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι».
- Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας για τους εργαζόμενους στους τόπους δουλειάς.
- Κατάργηση των «σφαγείων» των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ).
- Μέτρα στήριξης των ανέργων, ανάπηρων ή μη, των γονιών ανάπηρου παιδιού. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
Ευτυχία ΧΑΪΝΤΟΥΤΗ
Δημοσίευση σχολίου