ΚΙΝΑ Σχεδιασμένη προσοχή και στη Μέση Ανατολή


Η πρόσφατη περιοδεία του Κινέζου Προέδρου, αλλά και η έκδοση - για πρώτη φορά - «Εκθεσης για την Πολιτική της Κίνας στον Αραβικό Κόσμο» επιβεβαιώνουν ότι το Πεκίνο δε μένει παρατηρητής των εξελίξεων
«Η περιοδεία του Κινέζου Πρόεδρου στη Μέση Ανατολή πάει πολύ πέρα από το θέμα του πετρελαίου... καθώς η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου χρειάζεται πετρέλαιο για να τροφοδοτήσει την ανάπτυξή της, η πρώτη επίσκεψη του ανώτατου Κινέζου ηγέτη από τότε που ξεκίνησε η αναταραχή στην περιοχή πριν πέντε χρόνια, πάει πολύ πέρα από την εγγύηση της ενεργειακής ασφάλειας της Κίνας».
Τα παραπάνω σημείωνε ανάλυση του κινεζικού κρατικού πρακτορείου ειδήσεων «Σινχουά» λίγες μέρες πριν ο Κινέζος Πρόεδρος, Σι Τζινπίνγκ, ξεκινήσει την περιοδεία του στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα σε Σαουδική Αραβία, Αίγυπτο και Ιράν.
Πριν από την περιοδεία, είχε προηγηθεί η δημοσίευση της «Εκθεσης - που συντάχθηκε για πρώτη φορά - για την Πολιτική στον Αραβικό Κόσμο» («China΄s Arab Policy Paper»). Σε αυτήν περιγραφόταν πώς και γιατί το Πεκίνο στρέφει σχεδιασμένα το ενδιαφέρον του στη γεμάτη ενεργειακό πλούτο και γεωστρατηγική σημασία περιοχή της Μέσης Ανατολής, σε μια περίοδο που η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών δημιουργεί δυναμική για σημαντικές ανακατατάξεις και στη συγκεκριμένη περιοχή, γεννώντας όπως είναι φυσικό αυξημένες προσδοκίες στα μονοπώλια που επιδιώκουν να εξασφαλίσουν μεγαλύτερο μερίδιο από μια πίτα για την οποία, όσο μεγαλώνει ο φόβος από την αστάθεια στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, τόσο πιο λυσσασμένη θα είναι η αναμέτρηση για τη «μοιρασιά» της, αυξάνοντας τις θανάσιμες απειλές για τους λαούς.
Ενέργεια, Υποδομές, Νέες Τεχνολογίες
Η συγκεκριμένη Εκθεση αναφερόταν στον «Αραβικό Κόσμο» ως σύνολο, εννοώντας τις 22 χώρες από Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική που συγκροτούν σήμερα τον Αραβικό Σύνδεσμο. Οι συγκεκριμένες τρεις (Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος και Ιράν που δεν είναι αραβική χώρα) στις οποίες επικεντρώθηκε η περιοδεία Σι δεν είναι καθόλου τυχαίες, αφού καθεμιά τους διαδραματίζει ρόλο με ειδικό βάρος στην καπιταλιστική ανάπτυξη και τις «ισορροπίες» στην περιοχή.
Σύμφωνα με το κείμενο, οι στόχοι του Πεκίνου σχηματοποιούνται μέσα από «Σχέδιο Συνεργασιών 1+2+3» το οποίο αφορά: Καταρχήν τη συνεργασία σε ζητήματα Ενέργειας. Επενδύσεις σε έργα υποδομών και γενικά «διευκόλυνσης» του Εμπορίου. Πεδία που αφορούν τις λεγόμενες Υψηλές και Νέες Τεχνολογίες, και ειδικότερα την πυρηνική ενέργεια, διαστημικούς δορυφόρους, «νέες μορφές Ενέργειας».
Φυσικά, η Εκθεση αναφέρεται επανειλημμένα στην αξία που η συνεργασία με τον «αραβικό κόσμο» θα έχει για την προώθηση της «Ζώνης των Δρόμων του Μεταξιού», εμπορικών και ενεργειακών διαδρομών (θαλάσσιων και χερσαίων) στη διάνοιξη και αξιοποίηση των οποίων πρωτοστατούν κινεζικές εταιρείες και συνεργάτες τους, προσδοκώντας ενίσχυση της κερδοφορίας και της θέσης τους συνολικά από την ολόπλευρη σύνδεση Δύσης και Ανατολής. Καθόλου τυχαία, στην Αίγυπτο, ο Σι Τζινπίνγκ και ο ομόλογός του Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σισι συμφώνησαν σε «Μνημόνιο Κατανόησης για την από κοινού υλοποίηση της Πρωτοβουλίας των Δρόμων του Μεταξιού», όπως σημείωναν τα σχετικά ρεπορτάζ. Μάλιστα, ο Σι τόνισε ότι η Αίγυπτος πρέπει να μετατραπεί σε «άξονα περιστροφής» των «Δρόμων του Μεταξιού» και δεσμεύτηκε για διαρκή «προτροπή» κινεζικών εταιρειών να επενδύσουν στην κατασκευή λιμανιών, οδικών αξόνων, αεροδρομίων κ.τ.λ. σε όλη την περιοχή.
Στο κεφάλαιο που αφορά την «Ενεργειακή Συνεργασία», το Πεκίνο διευκρινίζει ότι η επιδίωξή του δεν εξαντλείται στην απρόσκοπτη διασφάλιση των ενεργειακών πόρων που χρειάζεται για την κινεζική οικονομία, αλλά και ότι ιεραρχεί την «επενδυτική συνεργασία για την έρευνα, εξόρυξη, διύλιση και μεταφορά πετρελαίου». Ακόμα, την «προώθηση της συνέργειας σε μηχανολογικές υπηρεσίες που αφορούν το πετρέλαιο, τον εμπορικό εξοπλισμό και τα βιομηχανικά πρότυπα». Υπογραμμίζεται, επίσης, πως «θα δυναμώσουμε τη συνεργασία στην ανανεώσιμη Ενέργεια όπως η ηλιακή, η αιολική και η υδροηλεκτρική» (σ.σ. Αρκετοί μιλούν για τα τεράστια περιθώρια ανάπτυξης της ηλιακής ενέργειας στη Σαουδική Αραβία, εξαιτίας της μεγάλης ηλιοφάνειας, αλλά και στο πλαίσιο «εναλλακτικών» στο πετρέλαιο μορφών Ενέργειας).
Προς επιβεβαίωση των ρυθμών με τους οποίους η Κίνα ήδη προωθεί τους παραπάνω στόχους, να σημειωθεί ότι στη Σαουδική Αραβία ο Σι παραβρέθηκε στα εγκαίνια του διυλιστηρίου πετρελαίου της «Γιασρέφ», μιας κοινοπραξίας μεταξύ της κινεζικής «Sinopec» («Σινοπέκ») και της σαουδαραβικής «Aramco» («Αράμκο»). Η «Sinopec» κατέχει σήμερα το 37,5% και η «Aramco» (μια από τις μεγαλύτερες αν όχι η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο) το 62,5%. Το «Σινχουά» σημειώνει ότι πρόκειται για το πρώτο διυλιστήριο που η «Sinopec» κατασκευάζει εκτός Κίνας.
Ανάμεσα στους στόχους που ξεχωρίζουν είναι και η «Συνεργασία για την παραγωγική ικανότητα», όπου τονίζεται ότι «θα συνδυάσουμε το πλεονέκτημα παραγωγικής ικανότητας της Κίνας με τις απαιτήσεις των αραβικών κρατών... στηρίζοντας τα αραβικά κράτη στην προσπάθειά τους να εκβιομηχανιστούν». Ουσιαστικά, εξηγείται ανοιχτά ότι μεγάλοι όμιλοι με έδρα την Κίνα που δραστηριοποιούνται σε κλάδους παραγωγής μέσων παραγωγής και άλλους τομείς της βιομηχανίας, εστιάζουν τη δράση τους (και) στη Μέση Ανατολή, όπου οι εξελίξεις τη μετατρέπουν σε σημαντικό προορισμό για εξαγωγές: Για παράδειγμα η «επιστροφή» του Ιράν στο προσκήνιο απελευθερώνει αμέσως - αμέσως ξανά μια τεράστια αγορά σχεδόν 77 εκατομμυρίων.
Επίσης, τα σημαντικά ενεργειακά αποθέματα που έχουν εντοπιστεί π.χ. στην Ανατολική Μεσόγειο δεν αποκλείεται να επιδράσουν σε διάφορες επιλογές πολλών επιχειρηματικών επιτελείων, για παράδειγμα στη μεταφορά της έδρας ή παραγωγικών μονάδων. Επιλογές φυσικά που διαμορφώνονται με βάση τη μελέτη συνολικά του γεωπολιτικού και οικονομικού χάρτη, την ανάπτυξη και τις προοπτικές και των γύρω περιοχών, όπως η Κεντρική και Νοτιοανατολική Ασία, αλλά και η Αφρική, με τις οποίες ο λεγόμενος «αραβικός κόσμος» παίζει αντικειμενικά το ρόλο της «γέφυρας», «πύλης» κ.τ.λ.
Οι «γεωπολιτικοί παράγοντες»
Μεταξύ άλλων, η Εκθεση περιγράφει ως εξής τις «προκλήσεις» που διαμορφώνονται και σε σχέση με τον «αραβικό κόσμο»: «Ο κόσμος είναι μάρτυρας βαθιών και σύνθετων αλλαγών: η τάση προς έναν πολυπολικό κόσμο και η οικονομική παγκοσμιοποίηση βαθαίνουν... Οι αλλαγές στη διεθνή σύνθεση και τη διεθνή τάξη επιταχύνονται. Ολες οι χώρες στον κόσμο αρπάζουν την ευκαιρία να αναπροσαρμόσουν τις αναπτυξιακές τους στρατηγικές, να προωθήσουν μεταρρυθμίσεις και καινοτομίες, να σπρώξουν την οικονομική μεταμόρφωση και να χαράξουν νέους αναπτυξιακούς ορίζοντες. Την ίδια στιγμή, η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται ακόμα σε μια περίοδο βαθιάς μεταμόρφωσης, με τους γεωπολιτικούς παράγοντες να προκαλούν πιο σημαντικές περιφερειακές αναταράξεις...».
Παρακολουθώντας αυτές τις αναταράξεις, η Κίνα δηλώνει κι αυτή «παρούσα», έτοιμη να συμβάλλει για τη «διασφάλιση της σταθερότητας». Ετσι, την ώρα που μια σειρά συνεργασίες σε επιχειρηματικό επίπεδο ήδη διαμορφώνονται ή ακόμα συζητιούνται, η Κίνα διαμηνύει με πολλούς ακόμα τρόπους ότι το ενδιαφέρον της για τη Μέση Ανατολή δεν είναι παροδικό.
Τον περασμένο Μάη, η Κίνα πραγματοποίησε μαζί με τη Ρωσία κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο (και μάλιστα πολυήμερες), στο πλαίσιο των τέταρτων από το 2012 ρωσο-κινεζικών ασκήσεων «Κοινή Θάλασσα 2015» (Joint Sea 2015), τις τέταρτες κατά σειρά από το 2012. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι ασκήσεις θα περιελάμβαναν χρήση αληθινών πυρών, συνοδεία πλοίων, θαλάσσιας άμυνας και την «προστασία της ναυσιπλοΐας».
Τον περασμένο Σεπτέμβρη, δημοσιεύτηκε είδηση και για κοινά ναυτικά γυμνάσια Κίνας - Αιγύπτου στην Ανατολική Μεσόγειο.
Στις αρχές του Γενάρη, ΜΜΕ σε Ρωσία και αραβικές χώρες έκαναν λόγο για πληροφορίες ότι η Κίνα σχεδιάζει να αναπτύξει αποστολή μέχρι και 5.000 Κινέζων στρατιωτών (και με ειδικές μονάδες) στη Συρία, στο πλαίσιο της «μάχης κατά της τρομοκρατίας των τζιχαντιστών».
Τα παραπάνω καταγράφονται σε μια περίοδο που οι κινεζικές Ενοπλες Δυνάμεις βρίσκονται σε τροχιά «αναδιοργάνωσης», με ζητούμενο και την ανάληψη δράσης στο εξωτερικό, στο πλαίσιο της «αντιμετώπισης τρομοκρατών». Μάλιστα, οι σχετικές εξαγγελίες έγιναν με αναλύσεις που σημείωναν όλο νόημα πως «τα εθνικά συμφέροντα της Κίνας και η σημερινή διεθνής κατάσταση μεταβάλλονται συνεχώς (...) από τώρα, οι κινεζικές Ενοπλες Δυνάμεις και οι σχετικοί μηχανισμοί πρέπει να προσαρμοστούν αντίστοιχα, ώστε να συμβαδίζουν με το βηματισμό ανόδου της Κίνας... Με έναν ισχυρό στρατό, η Κίνα μπορεί να είναι πολιτικά πιο ελκυστική, με μεγαλύτερη επιρροή και πειθώ και θα είναι πιο εύκολη η δικτύωσή της».
Στο πλαίσιο αυτό και η «Εκθεση για την Πολιτική στον αραβικό κόσμο» υπογραμμίζει: «Θα βαθύνουμε τη στρατιωτική συνεργασία και τις ανταλλαγές μεταξύ Κίνας - Αράβων. Θα δυναμώσουμε τις ανταλλαγές (επισκέψεων) στρατιωτικών αξιωματούχων, θα επεκτείνουμε την ανταλλαγή στρατιωτικού προσωπικού, θα βαθύνουμε τη συνεργασία στους εξοπλισμούς και διάφορες ειδικευμένες τεχνολογίες και θα διεξάγουμε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις». Επιπλέον, δεν παραλείπεται η αναφορά στην ενίσχυση της κοινής «αντιτρομοκρατικής» δράσης, αφού τονίζεται: «Στηρίζουμε τις προσπάθειες των αραβικών κρατών στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και την οικοδόμηση της αντιτρομοκρατικής τους ικανότητας».
Ετικέτες

Δημοσίευση σχολίου

[blogger]

MKRdezign

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Από το Blogger.
Javascript DisablePlease Enable Javascript To See All Widget