Το κράτος «πληρώνει» τους καπιταλιστές για να κάνουν επενδύσεις

Το κράτος «πληρώνει» τους καπιταλιστές για να κάνουν επενδύσεις, δίνοντας στους εργαζόμενους ελάχιστες κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας

Πάνω από τα 300.000 ευρώ έφτασε το ύψος της κρατικής επιδότησης ανά νέα «θέση απασχόλησης» των επιχειρήσεων που εντάχτηκαν στον προηγούμενο «αναπτυξιακό νόμο».

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία από το υπουργείο Οικονομικών:

Στον προηγούμενο αναπτυξιακό νόμο (3908/2011) εντάχθηκαν 1.276 επενδύσεις συνολικού ύψους 6,02 δισ. ευρώ (κρατική ενίσχυση, ίδια συμμετοχή, τραπεζική χρηματοδότηση), ενώ οι νέες θέσεις εργασίας διαμορφώθηκαν μόλις σε 6.167. Οπως προκύπτει, κατά μέσο όρο, το ύψος των επενδύσεων για κάθε νέα θέση απασχόλησης πλησιάζει στο 1 εκατ. ευρώ.

Σε περίπου 2 δισ. ευρώ έφτασε το ύψος της κρατικής ενίσχυσης των επενδύσεων, μέσω του «αναπτυξιακού νόμου», που ισοδυναμεί με κρατική ενίσχυση, σε μέσους όρους, στις 323.000 ευρώ ανά θέση απασχόλησης.

Παράλληλα, το μέσο ύψος της επένδυσης, από τον προηγούμενο «αναπτυξιακό νόμο», έφτασε στα 4,7 εκατ. ευρώ, με τη «δημιουργία» μόλις 4,8 θέσεων εργασίας ανά επιχειρηματικό σχέδιο...

Σε αυτό το πλαίσιο, «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» αποτελούν οι υποσχέσεις και της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, περί αύξησης της απασχόλησης και μείωσης της ανεργίας, μέσω του νέου «αναπτυξιακού νόμου», που αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή στο προσεχές διάστημα.

Επιπλέον, η απόδοση των κρατικών ενισχύσεων της «επόμενης μέρας» με αιχμή τους κλάδους «υψηλής προστιθέμενης αξίας», «καινοτομίας» κ.λπ. είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα απογειώσει την αναλογία της κρατικής επιδότησης σε ακόμη μεγαλύτερα ύψη. Σε κάθε περίπτωση, η προσέλκυση κερδοφόρων επενδύσεων, παράλληλα και σε συνδυασμό με τις κρατικές ενισχύσεις, προϋποθέτει τη θωράκιση του αντεργατικού οπλοστασίου με νέα μέτρα, μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, την ολοκλήρωση σε πρώτη φάση των προαπαιτούμενων της πρώτης «αξιολόγησης». Σε αυτό το πλαίσιο, ο νέος «αναπτυξιακός νόμος» έρχεται να κουμπώσει με το υπό διαμόρφωση νέο «πρότυπο παραγωγικής ανασυγκρότησης» (ανακοινώνεται φέτος το Μάρτη), με ειδική έμφαση σε σειρά από διαρθρωτικού χαρακτήρα παρεμβάσεις και μάλιστα στοχευμένα σε τμήματα του κεφαλαίου και σε «δυναμικούς» τομείς της οικονομίας και της παραγωγής, στη γραμμή του «συγκριτικού πλεονεκτήματος», της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, της μεγάλης παραγωγικότητας και προστιθέμενης αξίας - όπως ζητά και ο ΣΕΒ - και βέβαια της διευρυμένης κερδοφορίας τους στην κλίμακα της παραγωγής.

Οι διατάξεις του σχεδίου νόμου

Για την «αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και τη στρατηγική της έξυπνης εξειδίκευσης», η συγκυβέρνηση εστιάζει στους παρακάτω 8 «βασικούς άξονες»: Αγρο-διατροφή, βιοεπιστήμες - Υγεία - φάρμακα, τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών, Ενέργεια - περιβάλλον και βιώσιμη ανάπτυξη, μεταφορές, υλικά - κατασκευές, τουρισμός - πολιτισμός - «δημιουργικές βιομηχανίες».

Χαρακτηριστικές είναι διατάξεις του σχεδίου νόμου, σύμφωνα με τις οποίες:

-- Παρέχεται φορολογική απαλλαγή, ως ποσοστό επί της αξίας των κρατικών ενισχύσεων του επενδυτικού σχεδίου. Μάλιστα, αυτή θα υπολογίζεται επί του συνόλου των κερδών του επιχειρηματικού ομίλου, δηλαδή και για τυχόν άλλες δραστηριότητες, πέρα από αυτές που εντάσσονται στον «αναπτυξιακό νόμο».

-- Κρατική επιδότηση στο «κόστος της δημιουργούμενης απασχόλησης». Μέσω αυτής, το κράτος επιδοτεί και τις «νέες θέσεις απασχόλησης» που «δημιουργούνται και συνδέονται με το επενδυτικό σχέδιο».

-- Επιπλέον, προβλέπεται η επιδότηση του επιτοκίου που καταβάλλεται στις τράπεζες κ.ά.

-- «Κατ' εξαίρεση» των γενικών διατάξεων, μπορούν να υπαχθούν επιχειρηματικές δραστηριότητες, όπως υδατοδρόμια, μαρίνες, logistics, τουριστικές μονάδες Υγείας κ.ά. Στην ίδια κατηγορία περιλαμβάνονται οι ιχθυοκαλλιέργειες και βέβαια έχει τη σημασία του το γεγονός ότι πρόκειται για κλάδο που συνολικά χαρακτηρίζεται για το μεγάλο όγκο των προβληματικών δανείων προς τις τράπεζες, που με τη σειρά τους έχουν τον πρώτο λόγο στην πορεία της αναδιάρθρωσής τους. Ζητήματα όπως τα παραπάνω θα διευκρινιστούν στη συνέχεια, μέσω της έκδοσης υπουργικών αποφάσεων.

-- «Ειδικές ενισχύσεις» προβλέπονται για επιχειρήσεις «εξαγωγικού προσανατολισμού», σε αυτές που προχωρούν σε διαδικασίες συγχωνεύσεων (αύξηση του επιχειρηματικού μεγέθους), σε αύξηση της απασχόλησης (συνδέεται με την αύξηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας), καθώς και σε συνεταιρισμούς, κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις, ομάδες παραγωγών, αγροτικές συμπράξεις, σε κλάδους πληροφοριών - επικοινωνίας, αγροδιατροφής, καθώς και σε όσες αφήνουν «οικολογικό αποτύπωμα» (π.χ. διαχείριση αποβλήτων).

-- Προβλέπεται η ενίσχυση τουριστικών εγκαταστάσεων «ειδικής υποδομής», όπως συνεδριακών κέντρων, θαλασσοθεραπείας, τουριστικών λιμένων, τουρισμού Υγείας, χιονοδρομικά κέντρα, αυτοκινητοδρόμια κ.ά. Η ενίσχυση των ξενοδοχειακών μονάδων (ίδρυση ή επέκταση) έχει ως προϋπόθεση την αναβάθμισή τους τουλάχιστον στην κατηγορία των τριών αστέρων.

-- Για τις «μεγάλες επενδύσεις» καταβάλλεται 100% της προβλεπόμενης περιφερειακής ενίσχυσης (από 10% μέχρι και 45% ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή), για ποσά μέχρι 50 εκατ. ευρώ. Για τα ποσά που ξεπερνούν τα 100 εκατ. ευρώ, προβλέπονται ενισχύσεις μετά από σχετική έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Να σημειωθεί ότι τα μονοπώλια και οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι θα έχουν στη διάθεσή τους και άλλα εργαλεία κρατικής ενίσχυσης, πέρα και πάνω από αυτά του «αναπτυξιακού νόμου».

-- Διαμόρφωση «σταθερού φορολογικού καθεστώτος» για 7 χρόνια (πιθανόν για επενδύσεις πάνω από 20 εκατ. ευρώ), στη ρότα που έχουν ήδη υποδείξει οι εγχώριοι βιομήχανοι, προκειμένου να εμπεδωθεί κλίμα «επιχειρηματικής εμπιστοσύνης». Και βέβαια, με το «σταθερό φορολογικό καθεστώς» εννοούν ότι δεν μπορεί να υπάρξει αύξηση του συντελεστή επί των κερδών, ενώ αντίθετα μπορεί να υπάρξει και περαιτέρω μείωση.

Παράλληλα, η κυβερνητική επιχειρηματολογία προσπαθεί να εστιάσει γύρω από τη δυνατότητα ενίσχυσης μικρότερου μεγέθους επιχειρήσεων, όπως, για παράδειγμα, αυτών της λεγόμενης «κοινωνικής οικονομίας», άλλων «συνεταιριστικών εταιρειών» και «αγροτικών συμπράξεων». Στην πραγματικότητα, στις προς ένταξη επιχειρήσεις συγκαταλέγονται αποκλειστικά και μόνο αυτές που μπορούν να ανταποκριθούν στην κούρσα της ανταγωνιστικότητας, που είναι σε θέση να υποβάλουν και αποδείξουν ότι έχουν τα κατάλληλα επιχειρηματικά πλάνα, που να διασφαλίζουν επάρκεια κερδοφορίας σε βάθος χρόνου. Και βέβαια, απαραίτητη προϋπόθεση γι' αυτό είναι η πρόσβασή τους σε φτηνή τραπεζική χρηματοδότηση, μέσω της οποίας θα συμπληρωθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για την αρχική εγκατάσταση ή την αναβάθμιση του πάγιου εξοπλισμού, για τα κεφάλαια κίνησης κ.ο.κ.